De recente maanden waren een hallucinante periode en automatisch werd naar de overheid gekeken om de zaken weer recht te trekken. Die moest op ongeziene schaal jongleren met de (semi-)lockdown, het overeind houden van bedrijven en mensen die tijdelijk werkloos waren van een vervangingsinkomen voorzien.
Op economisch vlak zijn de meest verregaande maatregelen genomen, maar ondanks al deze goede maatregelen dient zich nog een lange economische herstelperiode aan.
Michel Maus onderscheidt in zijn artikel vier fases van overheidssteun in kader van de economische relance.
Fase 1: De 'liquiditeit'
Overheidssteun, in de vorm van verschillende subsidies en uitkeringen, wordt zonder veel voorwaarden toegekend aan bedrijven, medewerkers en zelfstandigen. Zo kunnen de lopende kosten al gedekt worden.
Fase 2: De 'solvabiliteit'
Hier draait het om bedrijven en zelfstandigen met solvabiliteitsproblemen als gevolg van de corona-crisis weer ‘kapitaalkrachtig’ te maken. Een combinatie van verschillende maatregelen vormen de eerste stappen om de solvabiliteit van ondernemingen veilig te stellen.
Fase 3: De 'rendabiliteit'
In deze fase staat het op gang trekken van de economie centraal om ondernemingen opnieuw rendabel te maken, maar ook om de gevolgen van een economie in recessie op te vangen. Soepelheid in de toekenning van deze financiële steun is hierbij een logisch gevolg van de hoge snelheid waarmee het dient te gebeuren, wat misbruiken in de hand kan werken.
Fase 4: De 'solidariteit'
De steun die de overheid kan bieden, is maar één kant van het verhaal. Daarnaast moet de overheid kunnen terugvallen op maatschappelijke solidariteit. Ook deze is tweevoudig. Zo moeten we de sanitaire instructies en de social distancing blijven respecteren, maar ook fiscale en parafiscale solidariteit zijn een noodzaak.
Lees het volledige artikel van Michel Maus hier (vanaf p. 41).
Bekijk ook de publicatie ‘Eerste hulp bij overheidsopdrachten’ (enkel voor abonnees).
